De kleine stad – Obsidian voor je studie
Van lineair pad naar levend kennisnetwerk
De kleine stad is een manier van kennisbeheer in Obsidian, geïnspireerd door de socioloog Niklas Luhmann. Je bouwt geen lineaire samenvatting, maar een dynamisch netwerk van korte, verbonden notities. Dit stimuleert dieper begrip. Het dubbele doel: kennis is zowel paraat voor tentamens als later toegankelijk voor papers en praktijk.

Doorbouwen op bestaande kennis, de anatomie van een kennisnetwerk
Het leggen van verbanden tussen informatie is cruciaal voor kennisverwerving. Onderzoek toont aan dat leren het actief integreren van nieuwe kennis in gestructureerde netwerken (schema's) is. Deze integratie, via relationele en redenerende taken (tijdlijnen, voor/tegens), versterkt de 'hersenspier', wat noodzakelijk is voor een veerkrachtig en vindbaar persoonlijk netwerk.
Van Brightspace naar Obsidian, voorbij het stupide uit je hoofd stampen
Weg met saai stampen! Dit is de eerste stap van een methode waarmee Open Universiteit studenten hun Brightspace lesmateriaal waardevol en lokaal kunnen opslaan in Obsidian. Ontdek hoe je in 4 fasen snel studiemateriaal ordent en koppelt, zodat je de basis legt voor duurzame kennisconsolidatie en effectief studeren.
Niet samenvatten maar verbinden, de kracht van kleine notities
Notetaking is meer dan samenvatten: het is een manier om kennis te verzamelen, ordenen en verbinden. Door atomaire notities te maken en dwarsverbanden zichtbaar te maken, ontdek je patronen en hiaten. Dit levert niet alleen betere papers en onderzoek op, maar ook persoonlijke inzichten en creativiteit die verder gaan dan lineair studeren.
Het participerende brein
Wanneer woorden niet genoeg zijn; design thinking in therapie, coaching en begeleiding
Soms zegt een beeld meer dan duizend woorden – en soms doet een tastbaar object dat ook. Waar gesprekken vastlopen, openen tactiele tools nieuwe deuren. Ze brengen inzichten die eerder ongrijpbaar leken, maken patronen zichtbaar en geven cliënten meer grip op hun proces. Hoe kunnen we deze benadering verder verfijnen en laten aansluiten bij de psychologische praktijk?
Van collectief naar persoonlijk, nieuwe inzichten in mijn ontwerponderzoek
In mijn ontwerponderzoek ontdekte ik hoe persoonlijke verhalen en collectieve processen elkaar versterken. Door mijn methodiek te vereenvoudigen tot vier stappen, creëer ik ruimte voor authenticiteit in participatieprocessen. Via Lanoek en OpenMinds bouw ik een brug tussen het individuele en collectieve, waarbij ieders unieke stem waardevol is. Een verkenning van hoe we trouw kunnen blijven aan onszelf.
De ontwerpende dialoog, hoe groepen (soms) slimmer worden
Hoe ontstaat collectieve wijsheid in groepen, en kan één individu invloed uitoefenen in een omgeving met dominante stemmen? Dit artikel belicht de impact van gelijke spreektijd, sociale sensitiviteit, neurodiversiteit en hybride werkvormen op samenwerking. Het onderzoekt hoe deze factoren groupthink doorbreken en bijdragen aan effectievere besluitvorming.
Denklijnen door jaren heen
De kunst van een goed gesprek
Gespreksvoering lijkt vanzelf te gaan, tot het er écht toe doet. Als emoties opspelen, meningen botsen of verwachtingen onuitgesproken blijven, blijkt luisteren en afstemmen lastiger dan gedacht. In deze categorie verkennen we psychologische theorieën en methodes die helpen om gesprekken bewust en zorgvuldig te voeren. Niet om perfecte gesprekken te voeren, wel om meer grip te krijgen op wat er gebeurt tussen jou en de ander.
Op de schouders van ontwerpers en denkers
In deze categorie deel ik waar ik van heb geleerd binnen het snijvlak van design en psychologie. Denk aan ontwerpers, onderzoekers en denkers die mijn blik hebben gevormd – over hoe je complexe informatie inzichtelijk maakt, mensen bereikt en betekenis overbrengt. Informatievisualisatie speelt daarin een grote rol. Het werk van Edward Tufte heeft me laten zien hoe vorm en helderheid hand in hand gaan. Wat ik hier deel, komt voort uit nieuwsgierigheid én uit de praktijk van human-centered design.