Als ontwerper ken ik dat gevoel: je zit in een sessie en merkt hoe je ervaring als een filter werkt. Laatst in Rotterdam viel het kwartje. Terwijl ik automatisch dacht "dat hebben we al geprobeerd", zag ik anderen worstelen met participatieprincipes die voor mij vanzelfsprekend waren. Het fascinerende is: expertise kan zowel verdiepen als beperken. Dit vijfde artikel onderzoekt die paradox.
Dit artikel onderzoekt hoe ontwerpers en ambtenaren elkaars vaktaal verwerken volgens Kahnemans twee denksystemen. Eigen vaktaal wordt automatisch verwerkt (System 1), terwijl onbekende vaktaal bewuste aandacht vraagt (System 2). Via strips, visualisaties en gedeelde taal kunnen professionals effectiever communiceren. Het artikel is onderdeel van een blogreeks over de toepassing van cognitiewetenschap in participatief ontwerp.
In participatieve sessies ontwikkelen groepen vaak onbewust hun eigen visuele taal. Dit artikel onderzoekt waarom deze symbolische communicatie zo effectief is en hoe we het bewuster kunnen inzetten. Door experimenten met verschillende visualisatietechnieken ontdekken we hoe gedeelde betekenis ontstaat en wat dit betekent voor facilitators. Met praktische tips voor het ontwerpen van participatieprocessen.
Een kleine verkenning van hoe inzichten uit de cognitiewetenschap over het computationele brein kunnen bijdragen aan effectievere participatieve processen. Als facilitator herken ik dat theorieën over informatieverwerking, mentale representaties en feedbackloops nieuwe perspectieven bieden op de complexiteit van participatieve sessies. Door deze wetenschappelijke lens worden praktijkervaringen verklaarbaar en ontstaan er nieuwe mogelijkheden voor het ontwerpen van participatieprocessen die beter aansluiten bij de werking van ons brein.
Het artikel introduceert een geïntegreerd theoretisch framework dat laat zien hoe drie invloedrijke stromingen - cybernetica, embodied cognition en participatief ontwerp - samenkomen in moderne facilitatiepraktijken. Het framework suggereert dat effectieve facilitatie vraagt om het bewust creëren van condities waarin verschillende vormen van kennis en ervaring elkaar kunnen versterken.
In dit artikel reflecteer ik op mijn ervaringen binnen een vrijwilligersorganisatie waar ik met enthousiasme aan de slag ging, maar al snel frictie ervoer door de manier waarop het bestuur met mensen omging. Deze ervaringen, samen met mijn betrokkenheid bij de organisatie van een festival waar respect en samenwerking centraal stonden, zetten me aan het denken over de impact van controlemechanismen binnen organisaties. Geïnspireerd door Perceptual Control Theory (PCT) verken ik hoe conflicterende controledoelen kunnen leiden tot frictie en polarisatie. Ik bespreek het belang van organisch evenwicht en gedeelde controle in organisaties, en hoe dit kan bijdragen aan een constructieve samenwerking waarin iedereen zich gehoord en erkend voelt. Uiteindelijk biedt de PCT waardevolle inzichten voor het begrijpen van menselijk gedrag en het ontwikkelen van effectieve interventies in verschillende contexten.
Dit artikel verkent de diepere verbindingen tussen mens en natuur door middel van systeemdenken, psychologie en design. Liggend in het gras, onder een eindeloze sterrenhemel, beschouwt Nique de onderlinge afhankelijkheid van alle levende wezens, net zoals bomen verbonden zijn door ondergrondse schimmels. De kern van het artikel is dat de mens geen middelpunt is, maar een knooppunt in een groter netwerk. Door systemen beter te begrijpen, de menselijke psyche te doorgronden en met design zinvolle verbindingen te creëren, kunnen we in harmonie leven met onze omgeving. De ware kracht van de mens ligt in het kennen van haarzelf en haar rol binnen dit grotere geheel.
Weerstand in gesprekken? Met de juiste aanpak transformeer je weerstand tot verbinding. Begrijp de psychologie erachter, pas praktische tips toe en vermijd valkuilen. Zo creëer je waardevolle gesprekken vol nieuwe inzichten en kansen. Tips: Benoem weerstand, erken gevoelens, stel vragen, luister actief. Zoek gezamenlijke punten, bied alternatieven, wees geduldig. Omarm onzekerheid: nieuwe ideeën, authentieke verbinding, leermomenten. Conclusie: Weerstand is geen obstakel, maar een kans om te groeien in waardevolle communicatie.
Onze verwachtingen beïnvloeden enorm hoe we denken, voelen en handelen. Ze kunnen ons motiveren, maar ook leiden tot teleurstelling en frustratie. Door je bewust te worden van je verwachtingen, kun je ze beter managen en je leven een stukje gelukkiger maken.
Het Behaviour Change Wheel (BCW) is een praktisch model voor het ontwerpen en implementeren van effectieve gedragsveranderingsinterventies. Het model biedt een gestructureerde aanpak om de oorzaken van gedrag te begrijpen en gerichte interventies te ontwikkelen die leiden tot duurzame verandering. Het BCW is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en is toepasbaar op een breed scala aan gedragsdoelen en doelgroepen.
Benieuwd hoe deze inzichten kunnen bijdragen aan jouw bredere doelen? Ontdek meer op OpenMinds!
Alle inhoud op deze website is gelicentieerd onder een CC BY-NC-SA 4.0.
Latebytes is mijn schrijverspseudoniem, ontstaan in 2003 toen ik vooral ’s avonds laat blogde als de kinderen sliepen. Wat begon als nachtelijke reflecties, is uitgegroeid tot een platform waar ik schrijf over menselijk gedrag, technologie en participatief ontwerp. Via OpenMinds help ik organisaties bij het vormgeven van mensgerichte verandering. Ik ben Nique, combineer mijn werk als human-centered designer met een studie psychologie aan de Open Universiteit, en nodig je graag uit om mee te denken over de toekomst van participatief ontwerp. Je kunt me ook volgen via Mastodon.
Samenwerkingen zijn cruciaal. Via OpenMinds ontsluit ik een wereld van mogelijkheden. En met Paul Jongsma (CookingCode) vorm ik, sinds 1994, Webtic.
