In participatieve sessies ontwikkelen groepen vaak onbewust hun eigen visuele taal. Dit artikel onderzoekt waarom deze symbolische communicatie zo effectief is en hoe we het bewuster kunnen inzetten. Door experimenten met verschillende visualisatietechnieken ontdekken we hoe gedeelde betekenis ontstaat en wat dit betekent voor facilitators. Met praktische tips voor het ontwerpen van participatieprocessen.
Meta, het moederbedrijf van Instagram, WhatsApp en Facebook, heeft aangekondigd te stoppen met factchecking in de VS en wereldwijd de moderatie drastisch te verminderen. Daarmee zet het de deur open voor seksisme, homofobie, transfobie, racisme en andere vormen van discriminatie. Dit is het moment om actie te ondernemen en alternatieven te omarmen die wél staan voor een veilig en respectvol internet. Een groeiend aantal mensen kiest voor het 'fediverse' - een netwerk van platforms waar gemeenschapswaarden centraal staan.
Een kleine verkenning van hoe inzichten uit de cognitiewetenschap over het computationele brein kunnen bijdragen aan effectievere participatieve processen. Als facilitator herken ik dat theorieën over informatieverwerking, mentale representaties en feedbackloops nieuwe perspectieven bieden op de complexiteit van participatieve sessies. Door deze wetenschappelijke lens worden praktijkervaringen verklaarbaar en ontstaan er nieuwe mogelijkheden voor het ontwerpen van participatieprocessen die beter aansluiten bij de werking van ons brein.
In dit artikel ga ik in op de impact van embodied cognition en de extended mind op ons denken en creëren. En hoe lijfschrijfsels hier aan bij kunnen dragen. Een filosofische verkenning van de rol van ons lijf en gadgets.
What-the-hack zijn 'lijfschrijfsels'? Wat is het effect ervan? Laat je meeslepen door de 'flow state' en leer hoe deze creatieve expressie je verbindt met jezelf.
Het artikel introduceert een geïntegreerd theoretisch framework dat laat zien hoe drie invloedrijke stromingen - cybernetica, embodied cognition en participatief ontwerp - samenkomen in moderne facilitatiepraktijken. Het framework suggereert dat effectieve facilitatie vraagt om het bewust creëren van condities waarin verschillende vormen van kennis en ervaring elkaar kunnen versterken.
Mijn rol als ontwerper is ingrijpend veranderd: van het maken van esthetische objecten naar het strategisch inzetten van ontwerp voor maatschappelijke verandering. Waar ontwerpers vroeger vooral als makers werden gezien, richten we ons nu op het begrijpen van complexe vraagstukken en het verbinden van verschillende perspectieven. Het traditionele beeld van de ontwerper moet doorbroken worden: ontwerp is meer dan visuele esthetiek. Het draait om het proces, co-creatie en de impact op systemen en gemeenschappen. De groeiende erkenning van ontwerpend onderzoek door de overheid onderstreept deze verschuiving.
In deze korte overpeinzing deel ik, geïnspireerd door een vraag die me werd gesteld, mijn gedachten over wat het voor mij betekent om een designer te zijn. Het is een reflectie op mijn ervaringen en waarden als designer, met een blik op de mogelijkheden die voor ons liggen.
In het artikel wordt het boek Applied Design Research in Living Labs and Other Experimental Learning and Innovation Environments besproken, geschreven door Peter Joore, Anja Overdiek, Wina Smeenk en Koen van Turnhout. Het boek biedt waardevolle inzichten voor ontwerpers en onderzoekers die willen innoveren met echte maatschappelijke impact. Het benadrukt het belang van samenwerking en gebruikersgerichte aanpak binnen living labs, waar ideeën direct kunnen worden getest en verfijnd. Door praktische toepassingen en inspirerende casestudies te delen, laat het boek zien hoe ontwerponderzoek kan bijdragen aan de oplossing van urgente vraagstukken zoals duurzaamheid en gezondheidszorg. De focus ligt op de mensen achter de ideeën en hun rol in het realiseren van betekenisvolle verandering.
In dit artikel reflecteer ik op mijn ervaringen binnen een vrijwilligersorganisatie waar ik met enthousiasme aan de slag ging, maar al snel frictie ervoer door de manier waarop het bestuur met mensen omging. Deze ervaringen, samen met mijn betrokkenheid bij de organisatie van een festival waar respect en samenwerking centraal stonden, zetten me aan het denken over de impact van controlemechanismen binnen organisaties. Geïnspireerd door Perceptual Control Theory (PCT) verken ik hoe conflicterende controledoelen kunnen leiden tot frictie en polarisatie. Ik bespreek het belang van organisch evenwicht en gedeelde controle in organisaties, en hoe dit kan bijdragen aan een constructieve samenwerking waarin iedereen zich gehoord en erkend voelt. Uiteindelijk biedt de PCT waardevolle inzichten voor het begrijpen van menselijk gedrag en het ontwikkelen van effectieve interventies in verschillende contexten.
Benieuwd hoe deze inzichten kunnen bijdragen aan jouw bredere doelen? Ontdek meer op OpenMinds!
Alle inhoud op deze website is gelicentieerd onder een CC BY-NC-SA 4.0.
Latebytes is mijn schrijverspseudoniem, ontstaan in 2003 toen ik vooral ’s avonds laat blogde als de kinderen sliepen. Wat begon als nachtelijke reflecties, is uitgegroeid tot een platform waar ik schrijf over menselijk gedrag, technologie en participatief ontwerp. Via OpenMinds help ik organisaties bij het vormgeven van mensgerichte verandering. Ik ben Nique, combineer mijn werk als human-centered designer met een studie psychologie aan de Open Universiteit, en nodig je graag uit om mee te denken over de toekomst van participatief ontwerp. Je kunt me ook volgen via Mastodon.
