Ivan Illich’s Tools for Conviviality (1973) blijft relevant in het digitale tijdperk. In plaats van afhankelijkheid van technologie, pleit Illich voor gereedschappen die onze creativiteit en autonomie bevorderen. Dit artikel onderzoekt hoe ruimte en gereedschappen deze principes versterken, en waarom dit belangrijker is dan ooit.
Als ontwerper ken ik dat gevoel: je zit in een sessie en merkt hoe je ervaring als een filter werkt. Laatst in Rotterdam viel het kwartje. Terwijl ik automatisch dacht "dat hebben we al geprobeerd", zag ik anderen worstelen met participatieprincipes die voor mij vanzelfsprekend waren. Het fascinerende is: expertise kan zowel verdiepen als beperken. Dit vijfde artikel onderzoekt die paradox.
Een persoonlijk verslag over het omgaan met weerstand in designprocessen, gebaseerd op een confronterende ervaring tijdens een workshop met docenten. Het artikel beschrijft tien essentiële lessen voor betere verbinding, waaronder het gebruik van passende metaforen, actief luisteren, empathisch onderzoeken en het omarmen van weerstand als leerkans. Deze inzichten helpen designers om effectiever samen te werken met stakeholders.
In dit artikel deel ik een inzicht opgedaan tijdens gesprekken met bewoners van Weesp. Ik ontdekte de gelaagdheid van participatieprocessen, waarbij verschillende buurten unieke dynamieken vertonen. Dit inzicht werd verdiept door de theorieën van Hutchins en Van der Bijl-Brouwer, waarbij ik experimenteerde met flexibele participatievormen en het herkennen van onzichtbare structuren.
Deze interpretatie van TACSI's white paper verkent impactnetwerken vanuit Nederlands en human-centered design perspectief. Impactnetwerken bieden een alternatief voor traditionele samenwerkingsvormen door relaties, emergentie en welzijn centraal te stellen. Het artikel vertaalt TACSI's raamwerk van vier kernprincipes naar praktische toepassingen voor designers, beleidsmakers en changemakers die werken aan systeemverandering.
Dit artikel onderzoekt hoe ontwerpers en ambtenaren elkaars vaktaal verwerken volgens Kahnemans twee denksystemen. Eigen vaktaal wordt automatisch verwerkt (System 1), terwijl onbekende vaktaal bewuste aandacht vraagt (System 2). Via strips, visualisaties en gedeelde taal kunnen professionals effectiever communiceren. Het artikel is onderdeel van een blogreeks over de toepassing van cognitiewetenschap in participatief ontwerp.
In participatieve sessies ontwikkelen groepen vaak onbewust hun eigen visuele taal. Dit artikel onderzoekt waarom deze symbolische communicatie zo effectief is en hoe we het bewuster kunnen inzetten. Door experimenten met verschillende visualisatietechnieken ontdekken we hoe gedeelde betekenis ontstaat en wat dit betekent voor facilitators. Met praktische tips voor het ontwerpen van participatieprocessen.
Meta, het moederbedrijf van Instagram, WhatsApp en Facebook, heeft aangekondigd te stoppen met factchecking in de VS en wereldwijd de moderatie drastisch te verminderen. Daarmee zet het de deur open voor seksisme, homofobie, transfobie, racisme en andere vormen van discriminatie. Dit is het moment om actie te ondernemen en alternatieven te omarmen die wél staan voor een veilig en respectvol internet. Een groeiend aantal mensen kiest voor het 'fediverse' - een netwerk van platforms waar gemeenschapswaarden centraal staan.
Een kleine verkenning van hoe inzichten uit de cognitiewetenschap over het computationele brein kunnen bijdragen aan effectievere participatieve processen. Als facilitator herken ik dat theorieën over informatieverwerking, mentale representaties en feedbackloops nieuwe perspectieven bieden op de complexiteit van participatieve sessies. Door deze wetenschappelijke lens worden praktijkervaringen verklaarbaar en ontstaan er nieuwe mogelijkheden voor het ontwerpen van participatieprocessen die beter aansluiten bij de werking van ons brein.
In dit artikel ga ik in op de impact van embodied cognition en de extended mind op ons denken en creëren. En hoe lijfschrijfsels hier aan bij kunnen dragen. Een filosofische verkenning van de rol van ons lijf en gadgets.
Benieuwd hoe deze inzichten kunnen bijdragen aan jouw bredere doelen? Ontdek meer op OpenMinds!
Alle inhoud op deze website is gelicentieerd onder een CC BY-NC-SA 4.0.
Latebytes is mijn schrijverspseudoniem, ontstaan in 2003 toen ik vooral ’s avonds laat blogde als de kinderen sliepen. Wat begon als nachtelijke reflecties, is uitgegroeid tot een platform waar ik schrijf over menselijk gedrag, technologie en participatief ontwerp. Via OpenMinds help ik organisaties bij het vormgeven van mensgerichte verandering. Ik ben Nique, combineer mijn werk als human-centered designer met een studie psychologie aan de Open Universiteit, en nodig je graag uit om mee te denken over de toekomst van participatief ontwerp. Je kunt me ook volgen via Mastodon.
Samenwerkingen zijn cruciaal. Via OpenMinds ontsluit ik een wereld van mogelijkheden. En met Paul Jongsma (CookingCode) vorm ik, sinds 1994, Webtic.
