In dit artikel reflecteer ik op mijn ervaringen binnen een vrijwilligersorganisatie waar ik met enthousiasme aan de slag ging, maar al snel frictie ervoer door de manier waarop het bestuur met mensen omging. Deze ervaringen, samen met mijn betrokkenheid bij de organisatie van een festival waar respect en samenwerking centraal stonden, zetten me aan het denken over de impact van controlemechanismen binnen organisaties. Geïnspireerd door Perceptual Control Theory (PCT) verken ik hoe conflicterende controledoelen kunnen leiden tot frictie en polarisatie. Ik bespreek het belang van organisch evenwicht en gedeelde controle in organisaties, en hoe dit kan bijdragen aan een constructieve samenwerking waarin iedereen zich gehoord en erkend voelt. Uiteindelijk biedt de PCT waardevolle inzichten voor het begrijpen van menselijk gedrag en het ontwikkelen van effectieve interventies in verschillende contexten.