Om objecten te kunnen begrijpen en ordenen hebben ze namen nodig. Dit rookobject heet bijvoorbeeld een pijp en zou gecategoriseerd kunnen worden onder de verzamelnaam rookwaar. Om iets terug te kunnen vinden moeten deze naam opgenomen worden in een woordenlijst. Het liefst binnen boomstructuur waarbij zijn ouder dan bijvoorbeeld rookwaar zou kunnen heten.

Mede dankzij enerzijds de opkomst van de multimedia waarbinnen bewegende beelden een steeds grotere rol spelen en anderzijds de mogelijkheid voor iedere internet gebruiker om zelf tekst en beeld te publiceren is het echter ondoenlijk om alle afzonderlijke beelden handmatig te labelen en in te delen. Het zou een te omvangrijke klus zijn, zeg maar gerust onmogelijk. Binnen een lap tekst kan er nog op de afzonderlijke woorden gezocht worden maar bij beeld is dit onmogelijk. Er is geen houvast aan tekst om toch een soort automatische analyse, indexering, ordening en ontsluiting te maken. Je ziet dan ook steeds meer initiatieven die hier oplossingen voor ontwikkelen. MediaMill bijvoorbeeld.

MediaMill, ontwikkeld binnen de universiteit van Amsterdam, is een semantische zoekmachine die gebaseerd op de nieuwste technologische ontwikkelingen dat al kan. Ze hebben op onder andere de gebieden van afbeelding en video verwerking, computer vision, taal- en spraaktechnologie, lerende machines and informatie visualisatie de grenzen opgezocht.

PDF met achtergrondinformatie
Concept-based Video Indexing and Retrieval (juli 2007)

A set of simple, open data formats built upon existing and widely adopted standards. From: http://microformats.org/about/

Wat kun je ermee doen?

Microformats make it easy for you or anyone to share and reuse data in your webpages and content elsewhere -- for example, to populate an address book, browse social relationships, share reviews, tag content or publish and discover events. From: Chris Messina

Links
Relax, everything is deeply intertwingeld: Microformats
Duncan Cragg: Microformats Challenge Web Feeds and Web APIs!
Technorati Microformats Search Beta | introductie
Tantek Çelik What are Microformats?

Vroeghèr maakte men op basis van een bepaald concept een indeling. Een selecte groep personen dacht na over een mogelijke indeling op onderwerp voor een bepaald soort informatie waardoor de gebruiker deze informatie zeer eenvoudig en snel zou kunnen terugvinden. Voorbeelden zijn het Dewey Decimal Classification System of, dichter bij huis, het SISO systeem . "Het SISO is een inhoudelijk systeem waarmee de informatieve boeken in een bibliotheek zijn ingedeeld op onderwerp. De SISO-code van een boek geeft aan bij welk onderwerp het is ingedeeld en het bepaalt de plaats in de kast waar je het kunt vinden (het SISO wordt daarom ook wel een plaatsingssysteem genoemd)."

Thomas Vander Wal, een informatie architect, staat bekend als de bedenker van de term ' folksonomy', de taxonomy door en voor de gebruiker die begint met het toevoegen van markeren van een tekst met beschrijvende woorden. Op de website van Flickr bijvoorbeeld kan een gebruiker foto's uploaden en deze markeren met een beschrijvend woord, het zogenaamde labelen. Een foto van bijvoorbeeld de hond kan gelabeld worden met 'hond', 'friese stabij' en 'Sanne'. Eenmaal geplaatst kan een ander Flickr gebruiker jou foto openen en hier zijn eigen labels aan koppelen. Dit is binnen Flickr heel gebruikelijk . Gebruikers koppelen dus vooral eigen woorden aan de informatie voor eigen gebruik. Het labelen is dus een bottom-up handeling in plaats van het tot nu toe gebruikelijke top-down labelen zoals Dewey of SISO.

De volgende stap is het implementeren van beide systemen. Er is een inhoudelijk systeem waarmee de informatie op onderwerp is ingedeeld bepaald door een selecte groep mensen. En er is een inhoudelijk systeem ingedeeld naar eigen inzicht en bepaald door de gebruiker zelf. Volgens mij is Amazon hier al mee begonnen...

Gerelateerde artikelen:
TIP: Explaining and Showing Broad and Narrow Folksonomies
Ontology is Overrated: Categories, Links, and Tags

Van Scott A. Golder and Bernardo A. Huberman

Collaborative tagging describes the process by which many users add metadata in the form of keywords to shared content. Recently, collaborative tagging has grown in popularity on the web, on sites that allow users to tag bookmarks, photographs and other content. In this paper we analyze the structure of collaborative tagging systems as well as their dynamical aspects. Specifically, we discovered
regularities in user activity, tag frequencies, kinds of tags used, bursts of popularity in bookmarking and a remarkable stability in the relative proportions of tags within a given url. We also present a dynamical model of collaborative tagging that predicts these stable patterns and relates them to imitation and shared knowledge. Download PDF file

I have a problem with authority. It's not that I'm independent, insubordinate, and contrarian. I am, but that's not my problem. My problem is with the rising abuse of the word amongst bloggers, wikipedians, folksonomists, and other social software activists.

In the good old days, not so long ago, in the context of the written word, authority was a term used primarily by librarians as a criteria of evaluation. Along with accuracy, objectivity, and currency, we judged source authority. Who is the author? Who is the publisher? What are their individual and institutional qualifications and reputations? Have the contents been edited and refereed? Is this an authoritative source?

But then, authority was appropriated by the Technorati mob, where it swiftly lost definition in a tangled tag soup of popularity, power, trust, credibility, and relevance. These words were tossed around indiscriminately in a Bacchanalian festival of semantic anarchy.

For those of us who value a taste of hierarchy along with our hypertext, things were beginning to look a bit dicey. Fortunately, before the tag clouds could totally eclipse the sun, a new entity emerged as a source of authority and illumination.

Lees verder Authority van Peter Morville.

Zal de toekomstige lezer meer kunnen zijn dan alleen een passieve ontvanger van ingebonden ideeën? Wordt de toekomstige lezer tevens een actieve beheerder van een online bibliotheek? Gaat hij zelf werken knippen en plakken tot een nieuwe verzameling woorden, zelf een selectie van werken of fragmenten van een of meerdere schrijvers samenstellen, zelf een online beoordeling schrijven over het gelezene? Wat valt er uit GooglePrint te leren voor de toekomstige consument? Lees Crunching the metadata, What Google Print really tells us about the future of books van David Weinberger (November 13, 2005).

Lees in deze context ook eens iets over het Semantische Web wat een gemeenschappelijk kader verstrekt voor het delen en hergebruiken van informatie tussen applicaties, ondernemingen en gemeenschappen.

De behoefte om informatie te ordenen zodat ze ‘beheersbaar’ wordt, resulteert vaak in een top-down aanpak zoals bibliotheeksystemen die kennen. Betrekkelijk nieuw is de bottom-up aanpak, metadatering gebaseerd op het sociale aspect van consensus. Sybilla Poortman en Gerard Bierens zoomen in op de achtergronden van folksonomy en nemen de nieuwe 'sociale' tools onder de loep met aandacht voor toepassingsmogelijkheden in de bibliotheekomgeving. En ook: folksonomy versus taxonomie, samen door één deur of ieder een eigen ingang? Lees verder op de site van Fontys »

Een classificatie is een indeling van verschijnselen, objecten of processen in groepen op grond van overeenkomende of aanverwante eigenschappen. Wikipedia » | Indeling van documenten naar hun onderwerp.

Taxonomie of ordening is de wetenschap van het indelen. Taxonomie verwijst naar zowel de classificatie van dingen als naar de methode die aan de basis van deze classificatie ligt. Vrijwel alles kan overigens taxonomisch worden ingedeeld: levende wezens, dingen, plaatsen, gebeurtenissen, enzovoort. © Wikipedia

Folksonomy, a portmanteau word that combines "folk" and "taxonomy," refers to the on-the-fly classifications (called tags or keywords) that Internet users freely invent to categorize the objects with which they interact online. Social software makes these classifications available to other Internet users,[1] often by means of a tag cloud, a list of user-developed tags. For this reason, folksonomy can be viewed as a distributed classification system. Examples of folksonomy-enabled social software include Furl, Flickr, [[2]] and Del.icio.us. © Wikipedia